густаўшчы́на, -ы, ж. (разм.).

Ацэнка якіх-н. з’яў толькі з пункту гледжання свайго суб’ектыўнага густу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гу́стаўшчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гу́стаўшчына
Р. Гу́стаўшчыны
Д. Гу́стаўшчыне
В. Гу́стаўшчыну
Т. Гу́стаўшчынай
Гу́стаўшчынаю
М. Гу́стаўшчыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

густаўшчы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. густаўшчы́на
Р. густаўшчы́ны
Д. густаўшчы́не
В. густаўшчы́ну
Т. густаўшчы́най
густаўшчы́наю
М. густаўшчы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

густаўшчы́на ж., разг., неодобр. вкусовщи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

густаўшчы́на, ‑ы, ж.

Разм. Ацэнка якіх‑н. з’яў толькі з пункту гледжання свайго суб’ектыўнага густу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вкусовщи́на разг. густаўшчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)