гусляро́ў
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гусляро́ў |
гусляро́ва |
гусляро́ва |
гусляро́вы |
| Р. |
гусляро́вага |
гусляро́вай
гусляро́вае |
гусляро́вага |
гусляро́вых |
| Д. |
гусляро́ваму |
гусляро́вай |
гусляро́ваму |
гусляро́вым |
| В. |
гусляро́ў (неадуш.)
гусляро́вага (адуш.) |
гусляро́ву |
гусляро́ва |
гусляро́вы (неадуш.)
гусляро́вых (адуш.) |
| Т. |
гусляро́вым |
гусляро́вай
гусляро́ваю |
гусляро́вым |
гусляро́вымі |
| М. |
гусляро́вым |
гусляро́вай |
гусляро́вым |
гусляро́вых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гусляро́ў, ‑рова.
Які належыць гусляру. Гусляроў спеў. Гусляровы словы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гусля́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гусля́р |
гусляры́ |
| Р. |
гусляра́ |
гусляро́ў |
| Д. |
гусляру́ |
гусляра́м |
| В. |
гусляра́ |
гусляро́ў |
| Т. |
гусляро́м |
гусляра́мі |
| М. |
гусляру́ |
гусляра́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)