Гуса́раўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гуса́раўка
Р. Гуса́раўкі
Д. Гуса́раўцы
В. Гуса́раўку
Т. Гуса́раўкай
Гуса́раўкаю
М. Гуса́раўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бязле́сны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены лясоў; бедны на лес. Сама цётка атрымлівала пенсію і жыла пры сыне — дырэктару школы ў бязлеснай, але ўрадлівай мясцовасці. Сачанка. Гусараўка, у адну вуліцу, выцягвалася на высокай бязлеснай градзе. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)