гуса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Самец гусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гуса́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гуса́к
Р. Гусака́
Д. Гусаку́
В. Гуса́к
Т. Гусако́м
М. Гусаку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуса́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуса́к гусакі́
Р. гусака́ гусако́ў
Д. гусаку́ гусака́м
В. гусака́ гусако́ў
Т. гусако́м гусака́мі
М. гусаку́ гусака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуса́к, -ка́ м. гуса́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуса́к гуса́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуса́к, ‑а, м.

Самец гусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́ска

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́ска гу́скі
Р. гу́скі гу́сак
Д. гу́сцы гу́скам
В. гу́ску гу́сак
Т. гу́скай
гу́скаю		 гу́скамі
М. гу́сцы гу́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даўгашы́і, ‑яя, ‑яе.

З доўгай шыяй. Даўгашыі гусак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашыпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Шыпець некаторы час. Гусак трохі пашыпеў і змоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракакры́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокія ў размаху крылы. Чараду вёў ёмкі шыракакрылы гусак. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)