гуса́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Самец гусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуса́к, -ка́ м. гуса́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуса́к гуса́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуса́к, ‑а, м.

Самец гусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгашы́і, ‑яя, ‑яе.

З доўгай шыяй. Даўгашыі гусак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашыпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Шыпець некаторы час. Гусак трохі пашыпеў і змоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракакры́лы, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокія ў размаху крылы. Чараду вёў ёмкі шыракакрылы гусак. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вуця́к ’качар’ (Касп.; міёр., круп., Нар. сл.). Новаўтварэнне, паралельнае да вутка ’качка’; параўн. гусак, гуска і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шчыпану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.

Разм. Тое, што і шчыпнуць. Аднаго разу на мяне напаў вялізны белы гусак і шчыпануў за нагу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашчыпа́ць ​1, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле і ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Замучыць шчыпкамі. Гусак зашчыпаў кураня.

зашчыпа́ць ​2, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле і ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць шчыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)