гу́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

У ісламе: вечна юная прыгажуня, якая жыве ў раі і цешыць праведнікаў, што туды трапілі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́рыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́рыя гу́рыі
Р. гу́рыі гу́рый
Д. гу́рыі гу́рыям
В. гу́рыю гу́рый
Т. гу́рыяй
гу́рыяю		 гу́рыямі
М. гу́рыі гу́рыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́рыя ж., миф., поэт. гу́рия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́рыя, ‑і, ж.

Згодна з каранам, вечна маладая прыгажуня, якая жыве ў раі і ўпрыгожвае там жыццё праведнікаў.

[З арабск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́рия миф., поэз., уст. гу́рыя, род. гу́рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)