гуры́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуры́ец гуры́йцы
Р. гуры́йца гуры́йцаў
Д. гуры́йцу гуры́йцам
В. гуры́йца гуры́йцаў
Т. гуры́йцам гуры́йцамі
М. гуры́йцу гуры́йцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуры́ец,

гл. гурыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гури́ец гуры́ец, -ры́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуры́йцы, ‑аў; адз. гурыец, ‑рыйца, м.; гурыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. гурыйкі, ‑рыек; ж.

Назва грузінаў, якія жывуць у заходніх раёнах Грузінскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)