гурма́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гурма́нка гурма́нкі
Р. гурма́нкі гурма́нак
Д. гурма́нцы гурма́нкам
В. гурма́нку гурма́нак
Т. гурма́нкай
гурма́нкаю		 гурма́нкамі
М. гурма́нцы гурма́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гурма́нка ж. гурма́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гурма́нка гурма́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гурма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да гурман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гурма́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Любіцель і знаток вытанчаных страў.

|| ж. гурма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. гурма́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)