Гу́рка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гу́рка
Р. Гу́ркі
Д. Гу́рцы
В. Гу́рку
Т. Гу́ркай
Гу́ркаю
М. Гу́рцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуро́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуро́к гуркі́
Р. гурка́ гурко́ў
Д. гурку́ гурка́м
В. гуро́к гуркі́
Т. гурко́м гурка́мі
М. гурку́ гурка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрылёк, ‑лька, м.

Тое, што і скрылік. Скрылёк каўбасы. Скрылёк гурка. □ У газеціне быў загорнуты кавалак хлеба, агурок і скрылёк сала. Асіпенка. Хадакі прыселі на лаўцы каля плота, дасталі з торбы хлеб і па скрыльку сала, каб перакусіць з дарогі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)