гура́лька
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гура́лька |
гура́лькі |
| Р. |
гура́лькі |
гура́лек |
| Д. |
гура́льцы |
гура́лькам |
| В. |
гура́льку |
гура́лек |
| Т. |
гура́лькай
гура́лькаю |
гура́лькамі |
| М. |
гура́льцы |
гура́льках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гура́лька гура́лька, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гура́лі, ‑яў; адз. гураль, ‑я, м.; гуралька, ‑і, ДМ ‑льцы; мн. гуралькі, ‑лек; ж.
Мясцовая назва некаторых этнічных груп палякаў, якія жывуць у Карпатах на граніцы з Чэхаславакіяй.
[Польск. górali.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)