гу́пнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. гу́пну гу́пнем
2-я ас. гу́пнеш гу́пнеце
3-я ас. гу́пне гу́пнуць
Прошлы час
м. гу́пнуў гу́пнулі
ж. гу́пнула
н. гу́пнула
Загадны лад
2-я ас. гу́пні гу́пніце
Дзеепрыслоўе
прош. час гу́пнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́пнуць сов., однокр., разг. сту́кнуть, уда́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да гупаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́паць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Глуха стукаць, удараць.

Гупаў адзінюткі цапок.

|| аднакр. гу́пнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гу́пат, -у, М -паце, м. і гу́панне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́бухнуць ’узарвацца, успыхнуць’ (БРС, Байк. і Некр., Гарэц.). Ад бу́хнуць ’стукнуць, гупнуць’; параўн. выбух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)