гумо́зны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гумо́зны |
гумо́зная |
гумо́знае |
гумо́зныя |
| Р. |
гумо́знага |
гумо́знай
гумо́знае |
гумо́знага |
гумо́зных |
| Д. |
гумо́знаму |
гумо́знай |
гумо́знаму |
гумо́зным |
| В. |
гумо́зны (неадуш.)
гумо́знага (адуш.) |
гумо́зную |
гумо́знае |
гумо́зныя (неадуш.)
гумо́зных (адуш.) |
| Т. |
гумо́зным |
гумо́знай
гумо́знаю |
гумо́зным |
гумо́знымі |
| М. |
гумо́зным |
гумо́знай |
гумо́зным |
гумо́зных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гумо́зны мед., бот. гуммо́зный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гумо́зны 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гумы 2. Гумозная пухліна.
гумо́зны 2, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да гумозу. Гумозная хвароба.
2. Які змяшчае ў сабе гумі. Гумозны пластыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гуммо́зный мед., бот. гумо́зны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)