гу́ма, -ы, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку; рызіна.

|| прым. гу́мавы, -ая, -ае.

Г. мячык.

Гумавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. гу́ма
Р. гу́мы
Д. гу́ме
В. гу́му
Т. гу́май
гу́маю
М. гу́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́ма I ж. рези́на

гу́ма II мед. гу́мма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́ма ​1, ‑ы, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку; рызіна. Каляска мела нікелевыя аглабелькі з папярочнікам, абверчаным гумай. Бядуля.

[Лац. gummi з грэч.]

гу́ма ​2, ‑ы, ж.

Пухлінападобнае разрастанне тканак розных органаў, характэрнае для позніх перыядаў сіфілісу.

[Лац. gummi з грэч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гу́ма гумка ’гума’ (БРС). Укр. гума. Магчыма, з польск. guma ’тс’. Паводле Брукнера (163), польск. з лац. (?) gummi.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рези́на гу́ма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́мма мед. гу́ма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рызі́на, ‑ы, ж.

Эластычны матэрыял, які атрымліваецца шляхам вулканізацыі каўчуку; гума.

[Ад лац. resina — смала.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

микропо́ристый мікрапо́рысты;

микропо́ристая рези́на мікрапо́рыстая гу́ма (рызі́на).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакры́шачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пакрышак, прызначаны для прыгатавання іх. Пакрышачная гума.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)