гу́лі, -яў (разм.).

1. Гулянне, забава.

Пайсці на г.

2. Марнае правядзенне часу.

Г. не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Гулі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гулі́
Р. Гулё́ў
Д. Гуля́м
В. Гулі́
Т. Гуля́мі
М. Гуля́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гу́лі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гу́лі
Р. Гу́ль
Гу́ляў
Д. Гу́лям
В. Гу́лі
Т. Гу́лямі
М. Гу́лях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́лі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. гу́лі
Р. гу́ляў
Д. гу́лям
В. гу́лі
Т. гу́лямі
М. гу́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́лі, -яў ед. нет, разг.

1. гуля́нье ср., заба́ва ж.;

пайсці́ на г. — пойти́ на гуля́нье;

2. (праздное времяпрепровождение) безде́лье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́лі, ‑яў; адз. няма.

Разм. Гулянне, забава. Балі ды гулі ў лапці абулі. З нар. Эх, як весела жыць: песні, музыка... Ну, гуляй, каму хочацца гу́ляў... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́ля гу́лі
Р. гу́лі гу́ль
Д. гу́лі гу́лям
В. гу́лю гу́лі
Т. гу́ляй
гу́ляю		 гу́лямі
М. гу́лі гу́лях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́ли и гу́леньки межд. гу́лі, гу́ленькі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гусці́

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гуду́ гудзё́м
2-я ас. гудзе́ш гудзяце́
3-я ас. гудзе́ гуду́ць
Прошлы час
м. гу́ў гулі́
ж. гула́
н. гуло́
Загадны лад
2-я ас. гудзі́ гудзі́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Разгагу́лі: гу́лі‑разгагу́лі ’свавольная гульня’ (Юрч. СНЛ). Экспрэсіўнае рыфмаванае ўтварэнне на аснове слова гу́лі (гл. гуляць) і гукапераймання гагу, параўн. гугу́ ’гул, шум’ (Нас.), гуга́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)