гуллі́ва

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
гуллі́ва гуллі́вей -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуллі́ва нареч. игри́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуллі́ва-гумарысты́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуллі́ва-гумарысты́чны гуллі́ва-гумарысты́чная гуллі́ва-гумарысты́чнае гуллі́ва-гумарысты́чныя
Р. гуллі́ва-гумарысты́чнага гуллі́ва-гумарысты́чнай
гуллі́ва-гумарысты́чнае		 гуллі́ва-гумарысты́чнага гуллі́ва-гумарысты́чных
Д. гуллі́ва-гумарысты́чнаму гуллі́ва-гумарысты́чнай гуллі́ва-гумарысты́чнаму гуллі́ва-гумарысты́чным
В. гуллі́ва-гумарысты́чны (неадуш.)
гуллі́ва-гумарысты́чнага (адуш.)		 гуллі́ва-гумарысты́чную гуллі́ва-гумарысты́чнае гуллі́ва-гумарысты́чныя (неадуш.)
гуллі́ва-гумарысты́чных (адуш.)
Т. гуллі́ва-гумарысты́чным гуллі́ва-гумарысты́чнай
гуллі́ва-гумарысты́чнаю		 гуллі́ва-гумарысты́чным гуллі́ва-гумарысты́чнымі
М. гуллі́ва-гумарысты́чным гуллі́ва-гумарысты́чнай гуллі́ва-гумарысты́чным гуллі́ва-гумарысты́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуллі́ва-жарто́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуллі́ва-жарто́ўны гуллі́ва-жарто́ўная гуллі́ва-жарто́ўнае гуллі́ва-жарто́ўныя
Р. гуллі́ва-жарто́ўнага гуллі́ва-жарто́ўнай
гуллі́ва-жарто́ўнае		 гуллі́ва-жарто́ўнага гуллі́ва-жарто́ўных
Д. гуллі́ва-жарто́ўнаму гуллі́ва-жарто́ўнай гуллі́ва-жарто́ўнаму гуллі́ва-жарто́ўным
В. гуллі́ва-жарто́ўны (неадуш.)
гуллі́ва-жарто́ўнага (адуш.)		 гуллі́ва-жарто́ўную гуллі́ва-жарто́ўнае гуллі́ва-жарто́ўныя (неадуш.)
гуллі́ва-жарто́ўных (адуш.)
Т. гуллі́ва-жарто́ўным гуллі́ва-жарто́ўнай
гуллі́ва-жарто́ўнаю		 гуллі́ва-жарто́ўным гуллі́ва-жарто́ўнымі
М. гуллі́ва-жарто́ўным гуллі́ва-жарто́ўнай гуллі́ва-жарто́ўным гуллі́ва-жарто́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуллі́ва-пацяша́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуллі́ва-пацяша́льны гуллі́ва-пацяша́льная гуллі́ва-пацяша́льнае гуллі́ва-пацяша́льныя
Р. гуллі́ва-пацяша́льнага гуллі́ва-пацяша́льнай
гуллі́ва-пацяша́льнае		 гуллі́ва-пацяша́льнага гуллі́ва-пацяша́льных
Д. гуллі́ва-пацяша́льнаму гуллі́ва-пацяша́льнай гуллі́ва-пацяша́льнаму гуллі́ва-пацяша́льным
В. гуллі́ва-пацяша́льны (неадуш.)
гуллі́ва-пацяша́льнага (адуш.)		 гуллі́ва-пацяша́льную гуллі́ва-пацяша́льнае гуллі́ва-пацяша́льныя (неадуш.)
гуллі́ва-пацяша́льных (адуш.)
Т. гуллі́ва-пацяша́льным гуллі́ва-пацяша́льнай
гуллі́ва-пацяша́льнаю		 гуллі́ва-пацяша́льным гуллі́ва-пацяша́льнымі
М. гуллі́ва-пацяша́льным гуллі́ва-пацяша́льнай гуллі́ва-пацяша́льным гуллі́ва-пацяша́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гуллі́ва-ра́дасны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гуллі́ва-ра́дасны гуллі́ва-ра́дасная гуллі́ва-ра́даснае гуллі́ва-ра́дасныя
Р. гуллі́ва-ра́даснага гуллі́ва-ра́даснай
гуллі́ва-ра́даснае		 гуллі́ва-ра́даснага гуллі́ва-ра́дасных
Д. гуллі́ва-ра́даснаму гуллі́ва-ра́даснай гуллі́ва-ра́даснаму гуллі́ва-ра́дасным
В. гуллі́ва-ра́дасны (неадуш.)
гуллі́ва-ра́даснага (адуш.)		 гуллі́ва-ра́дасную гуллі́ва-ра́даснае гуллі́ва-ра́дасныя (неадуш.)
гуллі́ва-ра́дасных (адуш.)
Т. гуллі́ва-ра́дасным гуллі́ва-ра́даснай
гуллі́ва-ра́даснаю		 гуллі́ва-ра́дасным гуллі́ва-ра́даснымі
М. гуллі́ва-ра́дасным гуллі́ва-ра́даснай гуллі́ва-ра́дасным гуллі́ва-ра́дасных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

игри́во нареч. гуллі́ва; жартаўлі́ва; дураслі́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаловли́во нареч.

1. дураслі́ва, сваво́льна, гарэ́зліва;

2. жартаўлі́ва, гуллі́ва; см. шаловли́вый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шо́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і шаўковы. [Поп] пагладжваў шоўкавыя адвароты рукавоў параднай расы. Чорны. Хмарак шоўкавая грыва Рассцілаецца гулліва. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абшчале́піць ’абняць моцна, гулліва’ (Юрч. Сін.). Параўн. абшчапуліць (гл.) ’тс’, абшчапіць (гл.) ’тс’ і шчэлепы (кантамінацыйнае ўтварэнне).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)