гужо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гужо́ўка гужо́ўкі
Р. гужо́ўкі гужо́вак
Д. гужо́ўцы гужо́ўкам
В. гужо́ўку гужо́ўкі
Т. гужо́ўкай
гужо́ўкаю		 гужо́ўкамі
М. гужо́ўцы гужо́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гужо́ўка ж., спец. гужо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гужо́ўка, ‑і, ДМ ‑жоўцы, ж.

Хрыбтовая, самая трывалая частка сырамяці, якая ідзе на вупражныя гужы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гужо́вка спец. гужо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)