губі́ць, гублю́, гу́біш, гу́біць; незак., каго-што.
1. Рабіць непрыгодным, нішчыць.
Г. лес.
2. Прыводзіць да гібелі, забіваць.
Г. звяроў.
3. перан. Марна, дарэмна траціць (час, сродкі, сілы і пад.).
Г. лепшыя гады.
|| зак. пагубі́ць, -гублю́, -гу́біш, -гу́біць; -гу́блены.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
губі́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
гублю́ |
гу́бім |
| 2-я ас. |
гу́біш |
гу́біце |
| 3-я ас. |
гу́біць |
гу́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
губі́ў |
губі́лі |
| ж. |
губі́ла |
| н. |
губі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
губі́ |
губі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
гу́бячы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
губі́ць несов.
1. губи́ть;
г. лес — губи́ть лес;
г. дзіця́ — губи́ть ребёнка;
2. перен. губи́ть;
г. жыву́ю спра́ву — губи́ть живо́е де́ло;
3. см. губля́ць 1;
◊ плёткі ха́ту гу́бяць — спле́тни дом гу́бят
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
губі́ць, гублю, губіш, губіць; незак., каго-што.
1. Нішчыць, псаваць, рабіць непрыгодным. Ад лясоў, як даведаўся Петрык, і клімат робіцца мякчэйшым, і знікаюць засухі, што губяць пасевы. Якімовіч. // перан. Дарэмна, бязмэтна траціць (час, сродкі, сілы і пад.). Нашто губіць век малады І траціць леты без карысці? Колас.
2. Зводзіць са свету, забіваць. Воўк пад дубам скалазубы — Ажно страх — Варана патрошыць, губіць У кустах. Шушкевіч. // перан. Рабіць няшчасным, пазбаўляць нармальнага жыцця. [Марыля:] Няшчасная дзяўчына! Дарэшты губіць яна сама сябе гэтай гульнёй непатрэбнай. Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Губі́ць ’губіць’ (БРС, Нас., Бяльк.). Параўн. рус. губи́ть, укр. губи́ти, польск. gubić, чэш. hubiti, серб.-харв. гу̀бити, балг. гу́бя. Прасл. *gubiti (аблаўтная форма да *gъb‑; параўн. гнуць < *gъbnǫti). Гл. Фасмер, 1, 469; Трубачоў, Эт. сл., 7, 188–189. Параўн. літ. gùbti ’гнуцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
губи́ть несов., в разн. знач. губі́ць; (уничтожать — ещё) ні́шчыць;
губи́ть лес губі́ць (ні́шчыць) лес;
губи́ть живо́е де́ло губі́ць жыву́ю спра́ву;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гро́бить несов., прост. губі́ць, ні́шчыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
истребля́ть несов. знішча́ць, вынішча́ць; губі́ць; выво́дзіць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разгубі́ць, -гублю́, -гу́біш, -гу́біць; -гу́блены; зак., каго-што.
Пагубляць, растраціць паступова (многіх, многае).
Р. рэчы.
Р. сяброў.
Р. веды.
|| незак. разгу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)