губі́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. гу́біцца гу́бяцца
Прошлы час
м. губі́ўся губі́ліся
ж. губі́лася
н. губі́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

губі́цца несов., возвр., страд. губи́ться; см. губі́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губі́цца, губіцца; незак.

1. Траціцца, губляцца. Тое, што.. [Марына] цяпер не адна, а з бацькам, вярнула да яе многа дзіцячага, што ў адзіноце пачало ўжо цьмець і губіцца. Чорны.

2. Зал. да губіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губи́ться страд. губі́цца, ні́шчыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгубі́цца, -гублю́ся, -гу́бішся, -гу́біцца; зак.

Страціць на нейкі час рашучасць, здольнасць разумець, дзейнічаць (ад хвалявання, страху, збянтэжанасці); прыйсці ў замяшанне.

Р. перад небяспекай.

|| незак. разгу́блівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

истребля́ться страд. знішча́цца, вынішча́цца; губі́цца; выво́дзіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагубі́цца, ‑губіцца; ‑губімся, ‑губіцеся, ‑губяцца; зак.

Тое, што і пагубляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згубі́цца, згублюся, згубішся, згубіцца; зак.

1. Зак. да губляцца (у 1 знач.).

2. Зак. да губіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разруша́ться

1. разбура́цца, разбу́рвацца; разва́львацца;

2. перен. разбу́рвацца, псава́цца; расстро́йвацца;

3. страд. разбура́цца, разбу́рвацца; псава́цца; губі́цца; расстро́йвацца; см. разруша́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загубі́цца, ‑гублюся, ‑губішся, ‑губіцца; зак.

Разм.

1. Згубіцца, загінуць, прапасці. Чамусьці на ліст не атрымала [Ганна] адказу — пэўна загубіўся. Гартны.

2. Стаць нябачным сярод каго‑, чаго‑н., знікнуць з вачэй. Наталька злілася з гэтым людскім патокам і загубілася ў ім. Колас.

3. перан. Аказацца непрыметным, закінутым сярод чаго‑н. Загубіўся і здаецца закінутым і ўсімі забытым у таежнай глушы невялікі домік пуцявога абходчыка. Васілевіч. Маленькая сонная вёска загубілася ў лесе. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)