губча́ты, -ая, -ае.

Тое, што і губкаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бчаты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́бчаты гу́бчатая гу́бчатае гу́бчатыя
Р. гу́бчатага гу́бчатай
гу́бчатае
гу́бчатага гу́бчатых
Д. гу́бчатаму гу́бчатай гу́бчатаму гу́бчатым
В. гу́бчатага
гу́бчаты (неадуш.)
гу́бчатую гу́бчатае гу́бчатыя (неадуш.)
Т. гу́бчатым гу́бчатай
гу́бчатаю
гу́бчатым гу́бчатымі
М. гу́бчатым гу́бчатай гу́бчатым гу́бчатых

Іншыя варыянты: губча́ты.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

губча́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. губча́ты губча́тая губча́тае губча́тыя
Р. губча́тага губча́тай
губча́тае
губча́тага губча́тых
Д. губча́таму губча́тай губча́таму губча́тым
В. губча́ты (неадуш.)
губча́тага (адуш.)
губча́тую губча́тае губча́тыя (неадуш.)
губча́тых (адуш.)
Т. губча́тым губча́тай
губча́таю
губча́тым губча́тымі
М. губча́тым губча́тай губча́тым губча́тых

Іншыя варыянты: гу́бчаты.

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́бчаты гу́бчатый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губча́ты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на губку ​2 (у 2 знач.); порысты. Губчатае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячо́рысты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю пячор.

П. край.

2. Губчаты па будове, з вялікай колькасцю пустот, каналаў (спец.).

Пячорыстае цела.

|| наз. пячо́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бчатый губча́ты, губкава́ты;

гу́бчатое желе́зо тех. гу́бчатае (губкава́тае) жале́за.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мікрапо́рысты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае мікраскапічныя поры; губчаты, губкаваты (пра рызіну).

2. Зроблены з такой рызіны. Мікрапорыстая падэшва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячо́рысты, ‑ая, ‑ае.

1. З вялікай колькасцю пячор. Пячорысты край.

2. У анатоміі — губчаты, з пустотамі, каналамі. Пячорыстая тканка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)