гу́бкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гу́бкавы |
гу́бкавая |
гу́бкавае |
гу́бкавыя |
| Р. |
гу́бкавага |
гу́бкавай
гу́бкавае |
гу́бкавага |
гу́бкавых |
| Д. |
гу́бкаваму |
гу́бкавай |
гу́бкаваму |
гу́бкавым |
| В. |
гу́бкавы (неадуш.)
гу́бкавага (адуш.) |
гу́бкавую |
гу́бкавае |
гу́бкавыя (неадуш.)
гу́бкавых (адуш.) |
| Т. |
гу́бкавым |
гу́бкавай
гу́бкаваю |
гу́бкавым |
гу́бкавымі |
| М. |
гу́бкавым |
гу́бкавай |
гу́бкавым |
гу́бкавых |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гу́бка², -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.
1. Мнагаклетачная беспазваночная марская жывёліна тыпу прасцейшых.
2. Мяккі наздраваты касцяк гэтай жывёліны, які добра ўбірае вільгаць і служыць для мыцця, а таксама падобны выраб з гумы і іншых матэрыялаў.
Мыцца губкай.
|| прым. гу́бкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)