губи́ть несов., в разн. знач. губі́ць; (уничтожать — ещё) ні́шчыць;
губи́ть лес губі́ць (ні́шчыць) лес;
губи́ть живо́е де́ло губі́ць жыву́ю спра́ву;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
губі́ць несов.
1. губи́ть;
г. лес — губи́ть лес;
г. дзіця́ — губи́ть ребёнка;
2. перен. губи́ть;
г. жыву́ю спра́ву — губи́ть живо́е де́ло;
3. см. губля́ць 1;
◊ плёткі ха́ту гу́бяць — спле́тни дом гу́бят
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Губі́ць ’губіць’ (БРС, Нас., Бяльк.). Параўн. рус. губи́ть, укр. губи́ти, польск. gubić, чэш. hubiti, серб.-харв. гу̀бити, балг. гу́бя. Прасл. *gubiti (аблаўтная форма да *gъb‑; параўн. гнуць < *gъbnǫti). Гл. Фасмер, 1, 469; Трубачоў, Эт. сл., 7, 188–189. Параўн. літ. gùbti ’гнуцца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разруша́ть несов.
1. разбура́ць, разбу́рваць; (разваливать) разва́льваць;
2. перен. разбу́рваць, псава́ць; (губить) губі́ць; (расстраивать) расстро́йваць; см. разру́шить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упраўля́ць несов.
1. вправля́ть;
2. перен., разг. губи́ть;
3. разг. (давать крепко застрять, завязнуть) вса́живать, вгоня́ть;
1-3 см. упра́віць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)