губе́рня
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
губе́рня |
губе́рні |
| Р. |
губе́рні |
губе́рняў |
| Д. |
губе́рні |
губе́рням |
| В. |
губе́рню |
губе́рні |
| Т. |
губе́рняй
губе́рняю |
губе́рнямі |
| М. |
губе́рні |
губе́рнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
люстра́цыя, ‑і, ж.
У заходніх губернях царскай Расіі — перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці.
[Польск. lustracja ад лац. lustrum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Люстра́цыя ’перыядычнае апісанне дзяржаўных маёмасцей з мэтай вызначэння іх прыбытковасці ў зах. губернях царскай Расіі’ (ТСБМ), ст.-бел. люстрация ’праверка, інспекцыя’ запазычана са ст.-польск. lustracja ’кантроль, агляд’, якое з лац. lūstratio ’агляд’ < lūstrāre ’рабіць агляд, прыглядацца, аглядаць, вандраваць’ (Слаўскі, 4, 386; Булыка, Лекс. запазыч., 31). Крукоўскі (Уплыў, 80) памылкова называе крыніцай запазычання рус. люстрация.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)