губе́рнскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. губе́рнскі губе́рнская губе́рнскае губе́рнскія
Р. губе́рнскага губе́рнскай
губе́рнскае		 губе́рнскага губе́рнскіх
Д. губе́рнскаму губе́рнскай губе́рнскаму губе́рнскім
В. губе́рнскі (неадуш.)
губе́рнскага (адуш.)		 губе́рнскую губе́рнскае губе́рнскія (неадуш.)
губе́рнскіх (адуш.)
Т. губе́рнскім губе́рнскай
губе́рнскаю		 губе́рнскім губе́рнскімі
М. губе́рнскім губе́рнскай губе́рнскім губе́рнскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зе́мства, -а, мн. -ы, -аў, н. (гіст.).

Мясцовае самакіраванне ў сельскіх мясцовасцях з перавагай дваранства ў яго органах.

Губернскае з.

Павятовае з.

|| прым. зе́мскі, -ая, -ае.

Земская ўправа.

З. сход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губе́рнскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да губерні. Губернскі сакратар. Губернскае праўленне.

•••

Губернскі горад гл. горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казначэ́йства, ‑а, н.

Урадавы фінансавы орган у дарэвалюцыйнай Расіі, які ведаў захаваннем, прыёмам і выдачай дзяржаўных сродкаў. Губернскае казначэйства. Галоўнае казначэйства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)