губа́ты, -ая, -ае (разм.).

3 вялікімі тоўстымі губамі¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губа́ты разг. губа́стый, толстогу́бый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губа́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З вялікімі тоўстымі губамі. Дома быў толькі адзін санлівы губаты хлопец, які ляжаў на ложку ў пінжаку і ботах. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губа́сты, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і губаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губа́сты разг., см. губа́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губа́стый разг. губа́ты, губа́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

толстогу́бый таўстагу́бы, разг. губа́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губа́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і губаты. Вада сцякае серабрыстымі струменьчыкамі з губастай пысы [лася], з шырокай шыі, з мокрых бліскучых бакоў. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Салагу́бы ’губаты’ (Ян.). Кантамінацыя салапаты (гл.) і губа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лупсе́й (зневаж.) ’губаты’, лу́псі ’губы’ (Сцяц.; ваўкав., Сцяшк. Сл.). З в.-ням. Lefze (магчыма, праз ідыш) ’губа ў жывёлы’ (< ст.-в.-ням. lëfs).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)