гря́дка ж.

1. уменьш. гра́дка, -кі ж., обл. ляха́, -хі́ ж.;

2. чаще мн. (в телеге) бакаві́на, -ны ж., бі́ла, -ла ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аглабі́льна ср. гря́дка ж. (в телеге)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бі́ла I ср. би́ло

бі́ла II ср. (в телеге) гря́дка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курти́на ж., сад. курці́на, -ны ж.; (клумба) клу́мба, -бы ж.; (цветник) кве́тнік, -ка м.; (грядка) гра́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бакаві́на ж.

1. обо́чина, край м.; сторона́;

2. (туши) бок м.;

3. (в мебели, одежде) бокови́на, бокова́я сторона́;

4. обл. (в телеге) гря́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыкапа́ць сов.

1. (присыпать землёй) прикопа́ть;

п. са́джанцы — прикопа́ть са́женцы;

2. (копая, прибавить) подкопа́ть;

п. бу́льбы — подкопа́ть карто́шки;

гра́дка аказа́лася мало́й, давяло́ся яшчэ́ крыху́ п. — гря́дка оказа́лась ма́ленькой, пришло́сь ещё немно́го подкопа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жэ́рдка, жэрдзь ’ачышчаны ад галля ствол або галіна дрэва’. Рус. жердь, жердка ’тс’, укр. же́рдка ’гарызантальная галінка’, польск. żerdź, żerdka ’жэрдка’, в.-луж. žerdź ’жэрдка; штанга’, н.-луж. žerdka, žerź ’тс’, чэш. žerď, žerďka, славац. žrď, žŕdka, славен. žr̂d, žr̂dka, серб.-харв. дыял. жр̏т, балг. дыял. жерд, жърд, жъ́рда ’жэрдка’. Ст.-слав. жръдь ’кій, кап’ё’, ст.-рус. жердь (XI ст. у копіі XV ст.). Прасл. *žьrdь звязана чаргаваннем галоснага з *gordъ (гл. горад, азярод); параўн. ст.-в.-ням. gerta ’прут’. Фасмер, 2, 47; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 285–286; Аткупшчыкоў, Из истории, 121; Геаргіеў, Introduction to the History of the I. E. Languages, 1981, 44–45; БЕР, 1, 557; Скок, 602–604; Голуб-Копечны, 444; Покарны, 1, 444. І.‑е. корань *gherdh‑ ’ахватваць, гарадзіць’. Іначай Махэк₂, 726: *žьrd звязана з града, рус. гряда, грядка, што менш верагодна, паколькі не тлумачыць адсутнасці насавога. Гл. яшчэ жэрасць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)