грэ́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. грэ́на
Р. грэ́ны
Д. грэ́не
В. грэ́ну
Т. грэ́най
грэ́наю
М. грэ́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грэ́на ж., спец. гре́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́на, ‑ы, ж., зб.

Яйцы матыля шаўкапрада, з якіх развіваюцца вусені, што даюць шаўкавічныя коканы.

[Фр. graine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гре́на собир., спец. грэ́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)