грэ́бнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. грэ́бнік
Р. грэ́бніку
Д. грэ́бніку
В. грэ́бнік
Т. грэ́бнікам
М. грэ́бніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грэ́бнік, -ку м., бот. гребе́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́бнік, ‑у, м.

Аднагадовая або шматгадовая кармавая расліна сямейства злакавых. Грэбнік звычайны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гребе́нник бот. грэ́бнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ра́каўнік 1 ’шабельнік, расліна падобная да бабоўніку’ (вілен., Кіс.; ЭПБ). Няясна. Магчыма, названа так з-за вузлаватых каранёў, параўн. іншыя народныя назвы — грэбнік, бацянавы ножкі. Параўн. тлумачэнне, якое датычыць бабоўніку: бобоўнік крэстамі росце (ТС). Да рак 1 (гл.).

Ра́каўнік 2 ’хмызняковы від вярбы’ (ТС): крушна́я кора́ на ра́коўніку. Магчыма, да ра́кавіна 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)