грыфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і грыф¹ (у 1 знач).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыфо́н

‘прарыў газу’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грыфо́н грыфо́ны
Р. грыфо́на грыфо́наў
Д. грыфо́ну грыфо́нам
В. грыфо́н грыфо́ны
Т. грыфо́нам грыфо́намі
М. грыфо́не грыфо́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грыфо́н

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грыфо́н грыфо́ны
Р. грыфо́на грыфо́наў
Д. грыфо́ну грыфо́нам
В. грыфо́на грыфо́наў
Т. грыфо́нам грыфо́намі
М. грыфо́не грыфо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грыфо́н м., в разн. знач. грифо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыфо́н, ‑а, м.

1. Тое, што і грыф ​1 (у 1 знач.).

2. Даўгашэрсны сабака з пароды выжлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грифо́н в разн. знач. грыфо́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)