гры́ф

‘штэмпель; надпіс на дакуменце, выданні і інш.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гры́ф гры́фы
Р. гры́фа гры́фаў
Д. гры́фу гры́фам
В. гры́ф гры́фы
Т. гры́фам гры́фамі
М. гры́фе гры́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гры́ф

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гры́ф гры́фы
Р. гры́фа гры́фаў
Д. гры́фу гры́фам
В. гры́фа гры́фаў
Т. гры́фам гры́фамі
М. гры́фе гры́фах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грыф², -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгая вузкая пласціна ў струнных інструментаў уздоўж якой нацягнуты струны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыф¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У антычнай міфалогіі: крылатае страшыдла з тулавам ільва і галавой арла.

2. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца падлай.

|| прым. гры́фавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыф³, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Штэмпель з узорам чыйго-н. афіцыйнага подпісу, а таксама адбітак з гэтага штэмпеля.

2. Спецыяльны надпіс на кнігах і дакументах, які вызначае правілы карыстання імі.

Брашура з грыфам «На правах рукапісу».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыф м.

I миф., зоол. гриф

II муз. гриф

III (выгравированная подпись) гриф

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыф ​1, ‑а, м.

1. У антычнай міфалогіі — крылатае страшыдла з тулавам ільва і галавой арла або льва.

2. Вялікая драпежная птушка, якая гнездзіцца на скалах, абрывах, адзіночных дрэвах і жывіцца падлай.

[Грэч. gryps.]

грыф ​2, ‑а, м.

1. Доўгая драўляная пласцінка на шыйцы музычных інструментаў, да якой у час ігры прыціскаюць струны. Гітара была добрая, з прыгожымі малюнкамі на версе, з вялікім чырвоным бантам на канцы грыфа. Васілёнак.

2. Стальны прут атлетычнай штангі, на які надзяваюцца шары, дыскі.

[Ням. Griff.]

грыф ​3, ‑а, м.

1. Штэмпель з узорам чыйго‑н. афіцыйнага подпісу, а таксама адбітак з гэтага штэмпеля. Бланк з грыфам установы. □ Светла-жоўтыя, горда аздобленыя двухмоўным грыфам паўпрэдства СССР пакеты прыходзяць на лагерную пошту амаль штодня. Брыль.

2. Надпіс на дакуменце, выданні, які вызначае правілы карыстання імі. Апублікаваць брашуру пад грыфам: «На правах рукапісу». □ Палкоўнік запісаў.. [лічбы] на бланку з грыфам «Сакрэтна», затым утаропіўся ў іх вачамі і задумаўся. Дудо.

[Ад фр. griffe — кляймо, штэмпель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыфо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і грыф¹ (у 1 знач).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гриф​I

1. миф. грыф, род. гры́фа м.;

2. зоол. грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гриф​II муз. грыф, род. гры́фа м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)