грымёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік тэатра, які грыміруе артыстаў.

|| прым. грымёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грымё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грымё́р грымё́ры
Р. грымё́ра грымё́раў
Д. грымё́ру грымё́рам
В. грымё́ра грымё́раў
Т. грымё́рам грымё́рамі
М. грымё́ру грымё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грымёр м. гримёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грымёр, ‑а, м.

Работнік тэатра, які грыміруе артыстаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гримёр театр. грымёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыміро́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Тое, што і грымёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)