грыбо́вішча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грыбо́вішча |
грыбо́вішчы |
| Р. |
грыбо́вішча |
грыбо́вішч
грыбо́вішчаў |
| Д. |
грыбо́вішчу |
грыбо́вішчам |
| В. |
грыбо́вішча |
грыбо́вішчы |
| Т. |
грыбо́вішчам |
грыбо́вішчамі |
| М. |
грыбо́вішчы |
грыбо́вішчах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
грыбо́вішча, ‑а, ж.
Разм. Месца ў лесе, дзе грыбы вырастаюць сем’ямі. Грыбы па бацькавых грыбовішчах раслі вялікія, з тоўстымі ядранымі каранямі і белыя-белыя, як сыр. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)