грунтава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. грунтава́нне
Р. грунтава́ння
Д. грунтава́нню
В. грунтава́нне
Т. грунтава́ннем
М. грунтава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грунтава́нне ср., спец. грунтова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грунтава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. грунтаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Пакрываць грунтам (у 3 знач.).

Г. палатно.

|| зак. загрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. грунтава́нне, -я, н. і грунто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. грунто́вачны, -ая, -ае і грунтава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грунтова́ние спец. грунтава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)