Гру́зія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Гру́зія
Р. Гру́зіі
Д. Гру́зіі
В. Гру́зію
Т. Гру́зіяй
Гру́зіяю
М. Гру́зіі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грузі́ны, -і́н, адз. грузі́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузіі.

|| ж. грузі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. грузі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кахеці́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Назва грузінаў, якія жывуць у Кахеціі — гістарычнай вобласці Усходняй Грузіі.

|| ж. кахеці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. кахеці́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сазанда́р, ‑а, м.

Музыкант — удзельнік народнага інструментальнага ансамбля ў Азербайджане, Арменіі, Грузіі і Іране.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Грузіі, грузінаў, належыць ім. Грузінская мова. Грузінскі звычай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ібе́ры, ‑аў.

1. Старажытныя ўсходнегрузінскія плямёны, якія насялялі Іберыю (старажытная назва Ўсходняй Грузіі).

2. Група плямён, якія насялялі старажытную Іспанію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́ны, ‑аў; адз. сван, ‑а, м.; сванка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Горская народнасць у заходняй Грузіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імерэці́ны, ‑аў; адз. імерэцін, ‑а, м.; імерэцінка, ‑і, ДМ; мн. імерэцінкі, ‑нак; ж.

Назва грузінаў, якія насяляюць Імерэцію — гістарычную вобласць Грузіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегрэ́лы, ‑аў; адз. мегрэл, ‑а, м.; мегрэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. мегрэлкі, ‑лак; ж.

Грузіны Заходняй Грузіі, якія складаюць асобную этнаграфічную групу; мінгрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кахеці́нцы, ‑аў; адз. кахецінец, ‑нца, м.; кахецінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кахецінкі, ‑нак; ж.

Грузіны, якія жывуць у Кахеціі — гістарычнай вобласці Усходняй Грузіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)