грузі́ны, -і́н, адз. грузі́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузіі.

|| ж. грузі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. грузі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грузі́ны, ‑аў; адз. грузін, ‑а, м.; грузінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. грузінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузінскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грузі́н грузі́ны
Р. грузі́на грузі́н
Д. грузі́ну грузі́нам
В. грузі́на грузі́н
Т. грузі́нам грузі́намі
М. грузі́не грузі́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грузі́н,

гл. грузіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́нка,

гл. грузіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегрэ́лы, ‑аў; адз. мегрэл, ‑а, м.; мегрэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. мегрэлкі, ‑лак; ж.

Грузіны Заходняй Грузіі, якія складаюць асобную этнаграфічную групу; мінгрэлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кахеці́нцы, ‑аў; адз. кахецінец, ‑нца, м.; кахецінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кахецінкі, ‑нак; ж.

Грузіны, якія жывуць у Кахеціі — гістарычнай вобласці Усходняй Грузіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яфеты́ды, ‑аў; адз. яфетыд, ‑а, М ‑дзе, м.

Група народаў часткі Каўказа, Пярэдняй Азіі, Міжземнамор’я, Пірынеяў, да якіх адносяцца некаторыя старажытныя плямёны, а таксама сучасныя народы: абхазцы, баскі, грузіны, чаркесы і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

картве́лы, ‑аў; адз. картвел, ‑а, м.; картвелка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. картвелкі, ‑лак; ж.

1. Імя, якім называюць сябе самі грузіны.

2. Назва грузінаў і блізкіх ім народнасцей Закаўказзя (лазаў, мінгрэлаў, сванаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)