грузі́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грузі́н грузі́ны
Р. грузі́на грузі́н
Д. грузі́ну грузі́нам
В. грузі́на грузі́н
Т. грузі́нам грузі́намі
М. грузі́не грузі́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грузі́н,

гл. грузіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузи́н грузі́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грузі́ны, -і́н, адз. грузі́н, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузіі.

|| ж. грузі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. грузі́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хеўсу́ры, ‑аў; адз. хеўсур, ‑а, м.; хеўсурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. хеўсуркі, ‑рак; ж.

Этнаграфічная група грузін (горцаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грузі́ны, ‑аў; адз. грузін, ‑а, м.; грузінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. грузінкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузінскай ССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)