гру́зчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гру́зчыца гру́зчыцы
Р. гру́зчыцы гру́зчыц
Д. гру́зчыцы гру́зчыцам
В. гру́зчыцу гру́зчыц
Т. гру́зчыцай
гру́зчыцаю		 гру́зчыцамі
М. гру́зчыцы гру́зчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гру́зчыца ж. гру́зчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́зчыца, ‑ы, ж.

Жан. да грузчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы на пагрузцы або разгрузцы чаго-н.

|| ж. гру́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. гру́зчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гру́зчица гру́зчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)