гру́зкі, -ая, -ае.

Такі, у якім можна ўвязнуць; гразкі, багністы.

Грузкая зямля.

|| наз. гру́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гру́зкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гру́зкі гру́зкая гру́зкае гру́зкія
Р. гру́зкага гру́зкай
гру́зкае		 гру́зкага гру́зкіх
Д. гру́зкаму гру́зкай гру́зкаму гру́зкім
В. гру́зкі (неадуш.)
гру́зкага (адуш.)		 гру́зкую гру́зкае гру́зкія (неадуш.)
гру́зкіх (адуш.)
Т. гру́зкім гру́зкай
гру́зкаю		 гру́зкім гру́зкімі
М. гру́зкім гру́зкай гру́зкім гру́зкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гру́зкі (о почве) вя́зкий; (о болоте) то́пкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́зкі, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім можна ўвязнуць; гразкі, багністы. Грузкім глеем заплылі Скрозь старажытныя дарогі. Зарыцкі. Паміж насыпаў на могілках збіралася вада. Зямля рабілася ліпкай, грузкай, і паўзці было ўсё цяжэй. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́зка нареч. вя́зко; то́пко; см. гру́зкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́зкасць ж. вя́зкость; то́пкость; см. гру́зкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́зка,

1. Прысл. да грузкі.

2. безас. у знач. вык. Вязка, багніста. Сцяпан і Вера Сяргееўна.. селі на бервяно, кінутае на лугавінцы, дзе вясной, відаць, было грузка. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́грузкі ’гразкае месца на дарозе’ (бяроз., Шатал.). Відаць, да гру́зкі ’дрыгвяністы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Плаві́сты, плавэсты ’грузкі, зыбкі (пра балота)’ (пін., ЛД. 5), ’дрыгвяністы’ (ТС). Ад назоўніка плету ці прыметніка плаўкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Плы́ўка ’павольна, мякка’ (Сцяшк. МГ). Беларускае. Да аддзеяслоўнага прыметніка ⁺плыўкі з суф. ‑к‑ са значэннем ’схільны да дзеяння, названага ўтваральным дзеясловам’ (гл. плыць) — як грузкі, даўкі, мылкі, плаўкі і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)