грубі́ць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; -бі́м, -біце́, -бя́ць; незак.

Тое, што і грубіяніць.

|| зак. нагрубі́ць, -блю́, -бі́ш, -бі́ць; -бі́м, -біце́, -бя́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грубі́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. грублю́ грубі́м
2-я ас. грубі́ш грубіце́
3-я ас. грубі́ць грубя́ць
Прошлы час
м. грубі́ў грубі́лі
ж. грубі́ла
н. грубі́ла
Загадны лад
2-я ас. грубі́ грубі́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грубі́ць несов., см. грубія́ніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грубі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак.

Гаварыць грубасці каму‑н. [Таццяна] пачынала кпіць са старых і нават крыху грубіла ім. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагрубі́ць гл. грубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)