гро́шыкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. гро́шыкі
Р. гро́шыкаў
Д. гро́шыкам
В. гро́шыкі
Т. гро́шыкамі
М. гро́шыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гро́шыкі, -каў ед. нет, уменьш., разг. де́нежки, деньжа́та, деньжо́нки;

пла́калі г. — пла́кали де́нежки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гро́шыкі, ‑каў; адз. няма.

Разм. Тое, што і грошы. Як дзень кароткі, прамінуў квартал, І у дырэктара спыталі: — Як з планам? Як вы працавалі? Навошта грошыкі выдаткавалі? Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́шы, -ай, Д граша́м, Т граша́мі і грашы́ма, М граша́х.

1. Металічныя або папяровыя знакі, якія служаць мерай вартасці пры куплі-продажы.

Дробныя г.

Размяніць г.

2. Сродкі, капітал.

Вялікія г.

Кішэнныя грошы — грошы на дробныя расходы.

|| памянш. гро́шыкі, -аў, мн.

|| прым. грашо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гро́шык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гро́шык гро́шыкі
Р. гро́шыка гро́шыкаў
Д. гро́шыку гро́шыкам
В. гро́шык гро́шыкі
Т. гро́шыкам гро́шыкамі
М. гро́шыку гро́шыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цю-цю́ выкл., у знач. вык. (разм., жарт).

Ужыв. для абазначэння прапажы, знікнення чаго-н.

Грошыкі твае цю-цю!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю-цю́, выкл. у знач. вык.

Ужываецца для абазначэння прапажы, знікнення. Грошыкі твае цю-цю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

де́нежки разг. грашаня́ты, -ня́т ед. нет, гро́шыкі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

деньжа́та и деньжи́шки прост. грашаня́ты, -ня́т ед. нет, гро́шыкі, -каў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перавандрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

1. Вандруючы, перабрацца, перамясціцца на новае месца. — Давядзецца заўтра дасказаць, — прамовіў стары, збіраючыся перавандраваць да сваёй жонкі. Сіняўскі. У якіх толькі руках не бываў малы медны грошыкі .. Перавандраваў у стол карчмара, а адтуль у скарбонку-свінку вясковай дзяўчынкі. «ЛіМ».

2. Вандруючы, пабываць у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)