гро́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гро́нка гро́нкі
Р. гро́нкі гро́нак
Д. гро́нцы гро́нкам
В. гро́нку гро́нкі
Т. гро́нкай
гро́нкаю		 гро́нкамі
М. гро́нцы гро́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

язмі́н, -у, м.

Дэкаратыўны куст сямейства каменяломнікавых з белымі пахучымі кветкамі, сабранымі ў невялікія гронкі.

|| прым. язмі́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ляўко́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

Садовая травяністая расліна сямейства крыжакветных з пахучымі кветкамі рознай афарбоўкі, сабранымі ў гронкі.

|| прым. ляўко́ніевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́мха, -і, ДМ -мсе, ж.

Дрэва ці куст сямейства ружакветных з сабранымі ў гронкі белымі пахучымі кветкамі і чорнымі даўкімі на смак ягадамі.

|| прым. чаро́мхавы, -ая, -ае.

Ч. куст.

Чаромхавае варэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гронкападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны да гронкі. Гронкападобнае суквецце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапі́нец, ‑нцу, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства крапінцовых з кветкамі, сабранымі ў гронкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Скопішча пладоў або кветак на адной галінцы. Гронка вінаграду. □ Неяк адразу пацяжэлі ад .. крывянога соку гронкі каліны. Паслядовіч. За платамі заблытаныя дажджом і набрынялыя гронкі бэзавых кветак. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крапінцо́выя, ‑ых.

Сямейства двухдольных раздзельнапялёсткавых травяністых або кустовых раслін з кветкамі, сабранымі ў каласы або гронкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сафо́ра, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых з непарнаперыстымі лісцямі і кветкамі, сабранымі ў гронкі або мяцёлкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бра, нескл., н.

Насценнае асвятляльнае прыстасаванне. У паркеце адсвечваліся ножкі крэслаў, халодныя грані калонаў, гронкі вясёлкавых бра. Скрыган.

[Фр. bras — рука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)