грома́даII ист. грамада́, -ды́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грома́даI ж. грама́да, -ды ж., ве́ліч, -чы ж.; (о сооружении — ещё) гмах, род. гма́ху м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Грамада́ ’натоўп, гурт; вясковая абшчына’ (БРС, Шат.), таксама грама́да (Касп.). Прасл. *gromada (: *gramada). Параўн. рус. грома́да, укр. грома́да, польск. gromada, чэш. hromada, далей паўд.-слав. (пераважна ў значэнні ’куча’, ’каменне’, ’гара’ і да т. п.): балг. грома́да, серб.-харв. гро̀мада, грома́да, славен. grmáda, gromáda. Роднаснае: ст.-інд. grāma‑ ’натоўп, гурт; вёска, абшчына’, лац. gremium ’бярэмя, ахапак, звязак’. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 7, 103; Фасмер, 1, 460–461, Слаўскі, 1, 347–348 (апошні спецыяльна адзначае сувязь з балт. мовамі, аднак Трубачоў, там жа, мяркуе, што літ. grãmatas хутчэй запазычанне са слав.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Грамадзя́нін ’грамадзянін’ (БРС). Укр. громадя́нин ’тс’. Утварэнне ад грама́да́ (укр. грома́да). Параўн. Рудніцкі, 740.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́ліч ж.
1. (предмет огромных размеров) грома́да, грома́дина; махи́на;
над ле́сам узвыша́ецца чо́рная в. дрэ́ва — над ле́сом вы́сится чёрная грома́да де́рева;
2. (свойство великого) вели́чие ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грамада́ ж.
1. толпа́, вата́га;
2. дорев. общи́на, грома́да; (собрание членов) о́бщество ср., мир м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)