греме́ть несов.

1. прям., перен. грыме́ць;

2. (звякать) бра́згаць; (грохотать) груката́ць, грукаце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

груката́ць несов., разг. стуча́ть; грохота́ть, греме́ть; громыха́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гром ’гром’. Сюды ж грыме́ць. Параўн. рус. гром, греме́ть, укр. грім, гримі́ти, польск. grom, grzmieć, чэш. hrom, hřměti, ст.-слав. громъ, грьмѣти. У аснове ляжыць і.-е. гукапераймальнае *ghrem‑: *ghrom‑ (апафанічныя варыянты). Параўн., напр., грэч. χρεμίζω, χρόμος ’шум, гук’. Сюды ж і бел. граме́ць (але з іншай рэфлексацыяй ‑рь‑). Слаўскі, 1, 347, 372–373; Фасмер, 1, 455, 460.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бра́згаць несов. греме́ть; хло́пать; (чем-л. металлическим) звя́кать, ля́згать, бря́кать, бряца́ть; бренча́ть;

б. вёдрамі — звя́кать вёдрами;

б. жале́зам — ля́згать желе́зом;

б. дзвяра́мі — хло́пать две́рью;

б. ключа́мі — звя́кать ключа́ми;

◊ б. збро́яй — бряца́ть ору́жием

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыме́ць несов., прям., перен. греме́ть; (о громе, орудии и т.п. — ещё) грохота́ть;

гром ~мі́ць — гром греми́т (грохо́чет);

~ме́ў вае́нны арке́стр — греме́л вое́нный орке́стр;

яго́ імя́ ~ме́ла па ўсёй акру́зе — его́ и́мя греме́ло по всей окру́ге

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)