гране́нне ср. гране́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гране́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. граніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грані́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; незак., што.

Шліфуючы, рабіць грані (на шкле, метале, камені).

Г. алмазы.

|| зак. награні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -нёны.

|| наз. гране́нне, -я, н.

|| прым. грані́льны, -ая, -ае.

Гранільнае майстэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гране́ние гране́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)