грана́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грана́та грана́ты
Р. грана́ты грана́т
Д. грана́це грана́там
В. грана́ту грана́ты
Т. грана́тай
грана́таю		 грана́тамі
М. грана́це грана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грана́т

‘фруктовае дрэва і плод’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грана́т грана́ты
Р. грана́та грана́таў
Д. грана́ту грана́там
В. грана́т грана́ты
Т. грана́там грана́тамі
М. грана́це грана́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

супрацьта́нкавы, -ая, -ае.

Прызначаны для барацьбы з танкамі, для абароны ад танкаў.

С. роў.

Супрацьтанкавыя гранаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грана́тчык, ‑а, м.

Разм. Баец, які кідае гранаты. Пачуўся гук, нібы ляснуў пярун. Гэта гранатчыкі кінулі гранаты ў пярэднюю групу коннікаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гранатамётчык, ‑а, м.

Баец, які страляе з гранатамёта або кідае ручныя гранаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грана́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гранаты. Гранатныя выбухі. Гранатныя асколкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарыхтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. чаго. Назапасіць у нейкай колькасці.

Н. сена на зіму.

2. што. Падрыхтаваць; прывесці ў гатоўнасць.

Н. гранаты.

3. каго-што. Сабраць, прыгатаваць усё патрэбнае (разм.).

Н. экспедыцыю.

|| незак. нарыхто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. нарыхто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забу́хкаць, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць бухкаць. Забухкалі гранаты, застрачылі кулямёты і аўтаматы, ўдарылі вінтоўкі. Шалёная страляніна злілася ў суцэльны гул. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́каўка, ‑і, ДМ ‑каўцы, ж.

Разм. іран. Пра лёгкую зброю. — Ат!.. Усё адно карысці мала з гэтай пукаўкі. Рыхтуйце гранаты. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пістале́т, ‑а, М ‑леце, м.

Агнястрэльная зброя з кароткім ствалом для стральбы на кароткую адлегласць. З сабою .. [мужчына] носіць, апрача вінтоўкі, па пісталету ў кожнай кішэні, гранаты. Паслядовіч.

[Фр. pistolet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)