гра́матка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гра́матка |
гра́маткі |
| Р. |
гра́маткі |
гра́матак |
| Д. |
гра́матцы |
гра́маткам |
| В. |
гра́матку |
гра́маткі |
| Т. |
гра́маткай
гра́маткаю |
гра́маткамі |
| М. |
гра́матцы |
гра́матках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гра́матка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Памянш. да грамата (у 3 знач.); пісьмо, пасланне. [Летапісец] спісвае ўсё ад слова і да слова з даўнейшых граматак пра долю Магілёва. Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)