градуі́раваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. градуі́рую градуі́руем
2-я ас. градуі́руеш градуі́руеце
3-я ас. градуі́руе градуі́руюць
Прошлы час
м. градуі́раваў градуі́равалі
ж. градуі́равала
н. градуі́равала
Загадны лад
2-я ас. градуі́руй градуі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час градуі́руючы

Крыніцы: dzsl2007, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

градуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Нанесці (наносіць) дзяленні (шкалу) на які‑н. вымяральны прыбор. Градуіраваць тэрмометр.

[Ням. graduiren ад лац. gradus — ступень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

градуи́ровать сов. и несов., физ. градуі́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

градуі́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да градуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

градуі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. градуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

градуі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад градуіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

градуіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. градуіраваць.

2. Дзяленні, нанесеныя на вымяральны прыбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)