гра́дуснік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тэрмометр для вымярэння тэмпературы цела, а таксама вады, паветра.

Паставіць хвораму г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гра́дуснік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гра́дуснік гра́дуснікі
Р. гра́дусніка гра́дуснікаў
Д. гра́дусніку гра́дуснікам
В. гра́дуснік гра́дуснікі
Т. гра́дуснікам гра́дуснікамі
М. гра́дусніку гра́дусніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гра́дуснік м., разг. гра́дусник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гра́дуснік, ‑а, м.

Разм. Тое, што і тэрмометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́дусник разг. гра́дуснік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ме́рнік ’градуснік’ (лід., Сцяшк. Сл.). Паланізм. Параўн. польск. miernik ’вымяральнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тэрмометр; градуснік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)