гра́дкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гра́дкавы гра́дкавая гра́дкавае гра́дкавыя
Р. гра́дкавага гра́дкавай
гра́дкавае		 гра́дкавага гра́дкавых
Д. гра́дкаваму гра́дкавай гра́дкаваму гра́дкавым
В. гра́дкавы (неадуш.)
гра́дкавага (адуш.)		 гра́дкавую гра́дкавае гра́дкавыя (неадуш.)
гра́дкавых (адуш.)
Т. гра́дкавым гра́дкавай
гра́дкаваю		 гра́дкавым гра́дкавымі
М. гра́дкавым гра́дкавай гра́дкавым гра́дкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гра́дкавы с.-х. гря́дковый, гря́довый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гра́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які высейваецца, расце на градках. Градкавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

града́, -ы́, мн. гра́ды і (з ліч. 2, 3, 4) грады́, град, ж.

1. Вузкая паласа зямлі, ускапаная на агародзе ці ў кветніку.

Пасадзіць граду буракоў.

2. Рад невялікіх гор, узгоркаў.

Горная г.

3. Мноства аднастайных прадметаў, размешчаных у адзін рад.

|| памянш. гра́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. гра́дкавы, -ая, -ае (да 1 знач.) і гра́давы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Градкавыя культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гря́дковый, грядово́й, гря́довый прост., грядно́й с.-х. гра́дкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)