грабе́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грабе́жніца грабе́жніцы
Р. грабе́жніцы грабе́жніц
Д. грабе́жніцы грабе́жніцам
В. грабе́жніцу грабе́жніц
Т. грабе́жніцай
грабе́жніцаю		 грабе́жніцамі
М. грабе́жніцы грабе́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грабе́жніца ж. граби́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грабе́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да грабежнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабе́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца грабяжом.

|| ж. грабе́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. грабе́жніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граби́тельница грабе́жніца, -цы ж., рабаўні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налётчица налётчыца, -цы ж.; грабе́жніца, -цы ж., рабаўні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)