граба́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Землякоп.

|| прым. граба́рны, -ая, -ае і граба́рскі, -ая, -ае.

Г. інструмент.

Грабарскае ўменне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граба́р, -ра́ м. землеко́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

граба́р, ‑а, м.

Рабочы, які выконвае земляныя работы; землякоп. На пракладку асушальных канаў з рыдлёўкамі ў руках выходзілі тысячы калгасных грабароў, працавалі дзесяткі экскаватараў. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Граба́р ’землякоп’ (БРС, Шат., Касп.). Ст.-бел. кграбаръ, грабар ’тс’, вядомае ў помніках з XVI ст. Запазычанне з польск. grabarz ’тс’, а гэта з с.-в.-ням. grabaere (ням. Gräber). Гл. Слаўскі, 1, 333; Булыка, Запазыч., 150–151; Рудніцкі, 715.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гра́ба́рь обл. гра́ба́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

граба́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да грабар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеко́п земляко́п, -па м., граба́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тавараве́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Тое, што і таваразнавец. — О, у вас густ! — усміхнуўся Грабар. — Я мог бы ўзяць вас тавараведам. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)