граба́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Землякоп.

|| прым. граба́рны, -ая, -ае і граба́рскі, -ая, -ае.

Г. інструмент.

Грабарскае ўменне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граба́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. граба́р грабары́
Р. грабара́ грабаро́ў
Д. грабару́ грабара́м
В. грабара́ грабаро́ў
Т. грабаро́м грабара́мі
М. грабару́ грабара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

граба́р, -ра́ м. землеко́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

граба́р, ‑а, м.

Рабочы, які выконвае земляныя работы; землякоп. На пракладку асушальных канаў з рыдлёўкамі ў руках выходзілі тысячы калгасных грабароў, працавалі дзесяткі экскаватараў. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Граба́р ’землякоп’ (БРС, Шат., Касп.). Ст.-бел. кграбаръ, грабар ’тс’, вядомае ў помніках з XVI ст. Запазычанне з польск. grabarz ’тс’, а гэта з с.-в.-ням. grabaere (ням. Gräber). Гл. Слаўскі, 1, 333; Булыка, Запазыч., 150–151; Рудніцкі, 715.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гра́ба́рь обл. гра́ба́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

граба́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да грабар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеко́п земляко́п, -па м., граба́р, -ра́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

граба́рыць

‘займацца грабарствам’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. граба́ру граба́рым
2-я ас. граба́рыш граба́рыце
3-я ас. граба́рыць граба́раць
Прошлы час
м. граба́рыў граба́рылі
ж. граба́рыла
н. граба́рыла
Загадны лад
2-я ас. граба́р граба́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час граба́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тавараве́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Тое, што і таваразнавец. — О, у вас густ! — усміхнуўся Грабар. — Я мог бы ўзяць вас тавараведам. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)