го́цнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. го́цну го́цнем
2-я ас. го́цнеш го́цнеце
3-я ас. го́цне го́цнуць
Прошлы час
м. го́цнуў го́цнулі
ж. го́цнула
н. го́цнула
Загадны лад
2-я ас. го́цні го́цніце
Дзеепрыслоўе
прош. час го́цнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́цнуць сов., однокр., разг. скакну́ть, пры́гнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да гоцаць, гоцкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́цаць і го́цкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Шумна скакаць, падскокваць; падкідваць на руках.

Г. дзіця.

|| аднакр. го́цнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. го́цанне, -я, н. і го́цканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)